Joga to jedna z sześciu ortodoksyjnych systemów filozofii indyjskiej, który zajmuje się wszelkimi związkami pomiędzy ciałem i umysłem. Najstarsze ślady, utożsamiane przez naukowców z jogą, odnalezione zostały na stanowiskach archeologicznych związanych z pierwszymi miastami doliny Indusu. Należały one do rodzimej cywilizacji powstałej przed przybyciem indoeuropejskich Ariów, a ich największy rozkwit przypadał na lata 2300–1500 p.n.e. Najstarszy tekst klasycznej jogi indyjskiej to Yoga Sutra, gdzie w formie 195 aforyzmów spisał i przekazał swoje nauki Mahariszi Patandżali.
Joga to jedna z sześciu ortodoksyjnych systemów filozofii indyjskiej, który zajmuje się wszelkimi związkami pomiędzy ciałem i umysłem. Najstarsze ślady, utożsamiane przez naukowców z jogą, odnalezione zostały na stanowiskach archeologicznych związanych z pierwszymi miastami doliny Indusu. Należały one do rodzimej cywilizacji powstałej przed przybyciem indoeuropejskich Ariów, a ich największy rozkwit przypadał na lata 2300–1500 p.n.e. Najstarszy tekst klasycznej jogi indyjskiej to Yoga Sutra, gdzie w formie 195 aforyzmów spisał i przekazał swoje nauki Mahariszi Patandżali.
Joga kładzie ogromny nacisk na Sadhane (praktykę). Jest to nie tylko sztuka i nauka, ale również filozofia. Daje wskazówki jak żyć i poprawia jego jakość. Pomaga pielęgnować dobre nawyki. Jako nauka zajmuje się zdrowiem, siłą i przezwyciężaniem ciała i umysłu. Jest to filozofia, która daje nam narzędzia do osiągnięcia równowagi i zmierzenia się ze zmiennymi kolegami losu, smutkam i radościami ze spokojnym umysłem.
Joga składa się z ośmiu części (członów):
Praktyka wszystkich ośmiu członów utrzymuje w zdrowiu ciało i umysł. Wszystkie aspekty ludzkiego ciała, czyli fizyczny, moralny, praniczny, mentalny, emocjonalny, sumienia, intelektualny i duchowy pozostają zrównoważone. Zaniechanie praktyki któregokolwiek z nich powoduje brak równowagi i w konsekwencji prowadzi do rozchwiania i zastopowania dalszego rozwoju.
